O sieciówkach odieżowych / Piękne wystawy sklepowe

Achh kolejny dzień w korpo za mną. Ten dzisiejszy został uratowany tylko przez to, że głupi ludzie czasami bywają tak bardzo głupi, że aż śmieszni. Żeby utrzymać wesoły nastrój zrobiłam ogromna ilość krówkowego budyniu i zawinęłam się pod kołdrę. Na kolanach wylądował laptop. W takich przyjemnych warunkach można rozpocząć blogową prasówkę. I tu zgrzyt.

Kolejna firma zabrała się za robienie wielkiej blogerskiej kampanii reklamowej. Na dodatek jest to firma, której nie lubię i której usługi uważam za kiepskie. I nie mówię tego ze złośliwości. Coś niecoś podpatrzyłam w trakcie mojej bardzo krótkiej pracy dla nich. Blogerów odwrotnie – lubie i czytam. I taki jakiś niesmak mam. Taka kampania może wpłynie pozytywnie na wizerunek marki, ale co z wizerunkiem blogera?

Do tego wywiązało się kilka ciekawych dyskusji w komentarzach odnośnie korporacji właśnie. A mnie zaciekawił temat szczególnie tych odzieżowych, czyli dobrze wszystkim znanych sieciówek.

Nie będę robić z siebie świętej – jak u większości korpoludków moja szafa składa się prawie wyłącznie z rzeczy upolowanych w najbliższej galerii handlowej.

Sieciówki są szybkie, łatwe i przyjemne. Rodzi się trend, a sieciówki podają nam go jak na talerzu za ułamek ceny. Chociaż nie powiedziałabym, że sieciówki są tanie. W stosunku cena/jakość to raczej średnia półka.

Ale chciałam spojrzeć na nie z perspektywy szerszej niż moja szafa. Szerszej niż przestrzeń wypełniona kolorowymi łaszkami. Szerszej niż moda. Bez zbędnego ładunku emocjonalnego.

Czym są sieciówki odzieżowe?

Firmami, które zarabiają grube miliony. Głównie na przeniesieniu produkcji do krajów trzeciego świata. Na marnych groszach płaconych za ciężką pracę. Na produkowaniu rzeczy, które niszczą się tak szybko, że za kilka miesięcy zasilą śmietniki. Na promowaniu szybkich trendów i szybkiej bezmyślnej konsumpcji. I na braku szacunku do klienta. To widać głównie w sezonie wyprzedaży, kiedy przecenione (czyli niepełnowartościowe) szmaty walają się po podłogach. Nikt już nie dba o nie. Może pierwszego dnia oszalałe kobiety będą je sobie wyrywać z rąk. Potem będą leżeć na ziemi. A ja widząc to, pomyślę, że ich rzeczywista wartość to pewnie ułamek tej przecenionej ceny. Ale skoro nie zapłacę 3 stówek, tylko 50zł to już nie zasługuję na ładnie podany produkt. Do tego dodałabym jeszcze pominięcie miejscowych twórców i przepływ grubych milionów z twojego własnego kraju, bo sieciówki to jednak w większości firmy zagraniczne.

Oczywiście sieciówki mają tez plusy. Kiedy szybko przeskanuję szafę i zauważę jakiś brak mogę po prostu wyskoczyć do galerii. Jeden z gigantów odzieżowych zaserwuje mi coś w miarę podobnego do wymarzonego ciucha. Potem uśmiechnie się do mnie uśmiechem pani kasjerki, oddając mi moją kartę wraz z paragonem. No i sieciówki może mało płacą, ale jednak cokolwiek płacą. Może śmiecą, ale od czasu do czasu sprzedadzą koszulki z ekologicznej bawełny.

Tylko od czasu do czasu zaglądając do szafy pomyślę o jakiejś biednej rodzinie z Bangladeszu i wyobrażę sobie wysypisko pełne hałd z akrylowych szmat. Zaczyna mnie nieprzyjemnie ssać w żołądku. To może zamiast kolejnej „plastikowej” sukienki kupię coś od miejscowego twórcy?

A propos twórców miejscowych, to czy ktoś się wybiera na Targi Rzeczy Fajnych w Krakowie w tę sobotę?

Co do grafik, to można powiedzieć, że piękne wystawy sklepowe są akurat tym, co w sieciówkach i sklepach w ogóle uwielbiam. Mogę je uznać za jakąś formę sztuki, bo z przyjemnością na nie patrzy. Jeśli macie fotki jakiejś wyjątkowo pięknej, to podsyłajcie linki.

Źródło: 1,3 i 7 oraz 2, 4, 5 i 6