Podsumowanie Wyzwania, czyli tydzień szpilek i kawy

Okej, tydzień minął, wypada więc jakoś podsumować całe WYZWANIE: Tydzień w najlepszych ciuchach.

Zacznijmy od tego, że dużo się udało. Na wstępie zaznaczę, że nie liczyłam na 100% skuteczności. Szczerze, to myślałam, że we wtorek rano stwierdzę, że olewam to wszystko, śpię do 10 i siedzę w dresach. Ale jakoś się zwlekłam. Nie udawało mi się wstawać razem z moim Facetem, ale przed jego wyjściem do pracy byłam już zazwyczaj na tyle dobudzona i przytomna, żeby nawiązać jakąś w miarę logiczną konwersację.

Ciuchowo udało mi się na 5/7. Cały tydzień roboczy starałam się przywdziewać coś bardziej wyrafinowanego niż dżinsy i bawełniana bluzka w paski. Były szpilki, koszule, marynarki, nawet spódnice. I nie, nie umierałam z niewygody. Spokojnie dałam radę wykonać prostsze prace domowe, jak umycie naczyń, czy odkurzanie. Udało mi się nawet nie wypaprać. Cud.

Makijaż też wykonywałam sumiennie. Pojawiły się komentarze, że makijaż w domu to zbędne męczenie skóry. No cóż, powiem Wam, że od stycznia moja skóra miała raczej spokój i nie zauważyłam, żeby zrobiło jej to wielką różnicę. Inna sprawa, że mój makijaż jest raczej stonowany. Odrobina podkładu, muśnięcie różem, kreska na powiece i mocno wytuszowane rzęsy. W kwestii rzęs jestem akurat maksymalistką. Nie zmieniam się makijażem w kogoś innego. A te 10 minut spokojnego wmasowywania kremu i tworzenia w miarę równej krechy na powiece, to taki mój mały relaksujący rytuał, o którym zapomniałam.

Odpuściłam sobie weekend (tak, odpuściłam sobie w Walentynki). Pogoda była doskonała, więc zaplanowaliśmy kilka dłuższych spacerów i przejażdżek. Jakoś nie chciało mi się walczyć z krzywymi chodnikami na szpilkach, zresztą wiele bym w nich nie przeszła. Nie chciałam też odmrażać sobie tyłka. Więc zamiast kiecek i szpilek w weekend opatuliłam się najgrubszymi swetrzyskami i ubrałam najbardziej płaskie buty. I też było fajnie!

Jeszcze kilka spostrzeżeń co do całego wyzwania:
-nie przetrwałabym go, gdyby nie napój energetyczny bogów, którym jest kawa. Oczy mi się zamykały i ziewałam cały czas, ale warto było pocierpieć, bo takie wymęczenie się zlikwidowało mój problem z zasypianiem. Dzisiaj postaram się przetrwać już bez tej cudownej i ożywczej mocy i nie zasnąć w ciągu dnia.
-Produktywność rośnie! Dresy, rozścielone łóżko, spanie do 10 nie sprzyjają pracy. Zdecydowanie w zeszłym tygodniu zrobiłam więcej, niż wcześniej i bardziej mi się chciało.
-Mój facet zdecydowanie ucieszył się, kiedy wracając z pracy zobaczył kobietę, a nie dresiarza :)

Piszę to do Was w poniedziałkowy poranek. Na nogach już szpile, na twarzy makijaż. To Wyzwanie zostanie ze mną i mam nadzieję, że z czasem zacznę wstawać coraz wcześniej i dam radę robić coraz więcej. I oczywiście zminimalizuję udział dresów w moich codziennych stylizacjach. Bo rezygnować tak całkiem z tej milusiej wygody wcale nie zamierzam :)