Prywatna Historia Motywacyjna: czyli o tym, jak postanowiłam skończyć AWF (nienawidząc Wu-eFu)

Źródło

Zauważyliście, że w ciągu ostatnich lat pojawiła się moda na robienie rankingów tych kierunków studiów, które dają potem najlepszą pracę? Na pewno zauważyliście, takie artykuły są wszędzie. Mojego kierunku nie znalazłam chyba na ani jednej takiej liście…

Pierwsza myśl: trzeba było wybrać filologię rosyjską. Korpo stoją otworem dla władających rożnymi dziwnymi językami. Posadka ciepła, kasa dobra i w ogóle luz blues.

STOP!

Ukończyłam AWF. Może nie Wychowanie Fizyczne, bo w roli nauczyciela wu-efu nigdy się nie widziałam. I jestem z siebie niesamowicie dumna, o wiele bardziej niż byłabym będąc absolwentem UW, UJ i innych prestiżowych uczelni. Dlaczego?

Cofnijmy się do początku. Mianowicie nigdy nie byłam dobra z wuefu. Nienawidziłam go. Przed każdą lekcja bolał mnie żołądek. Szukałam najdrobniejszego pretekstu do uniknięcia ćwiczeń. Do tego stopnia, że temat zaczął być poruszany na wywiadówkach. Teraz sobie myślę, że chyba nie byłam taka kiepska, ale pozwoliłam to sobie wmówić. Znacie zapewne tych cudownych wuefistów, co to sami nie zademonstrowali głupiego przysiadu, ale do krytykowania i wstawiania kiepskich ocen byli pierwsi. Po którejś z kolei krytyce zaczęłam sobie sama wmawiać „jestem do niczego, na pewno nie złapie tej piłki, nie zrobię tego przewrotu, skoczę najkrócej, pobiegnę najwolniej i zepsuję cały wyścig”.

I najczęściej tak było. Skutek: zaczęłam być wybierana jako ostania do drużyny. Jak w amerykańskich filmach o nastoletnich ofiarach losu J Nikt nie chciał razem ze mną grać. I oczywiście byłam oskarżana o wszelkie klęski i niepowodzenia. A głupi przegrany mecz siatkówki to dla takich gówniarzy koniec świata.

Przeciwieństwem była nauka. Uczyłam się szybko, łatwo zapamiętywałam. Najtrudniejsze nawet sprawdziany to była przyjemność w porównaniu do 45 minut katorgi zwanych wuefem.

Taki stan rzeczy utrzymywał się mniej więcej do liceum. Bo w liceum dziewczynom nie chciało się latać za piłką. Nie było presji na bycie najszybszym, najlepszym. Wystarczyła odrobina zaangażowania, żeby dorobić się ślicznej piąteczki na świadectwie. Ale gdzieś w głowie miałam to cudne określenie, jakie wtedy przypadało osobom „nieuzdolnionym sportowo”: LEWA.

To słowo wierciło mi w mózgu. Chciałam się go pozbyć. Już nigdy nie chciałam być LEWA. Po maturze od niechcenia weszłam na stronę AWFu. Wtedy to był jeszcze szalony pomysł. Ta wybierana na końcu miałaby studiować na Akademii Wychowania Fizycznego? Śmieszne! Słowo „wu-ef” przechodziło przez moje usta razem z falą obrzydzenia. Ale o dziwo spełniałam wymagania.

Bardzo się bałam. Bardzo. Wiedziałam, że dla większości ludzi studia oznaczają powolny koniec tyranii wuefistów. A dla mnie przygoda miała się dopiero zacząć. Ale złożyłam papiery. Tylko na tą jedną uczelnię. I dostałam się!

Pisałam na początku o amerykańskich filmach. Zgodnie z ich scenariuszem teraz powinnam napisać, jak to nagle stałam się najlepsza, zgarniałam same piątki i wygrałam jakieś bardzo ważne zawody. Skłamałabym. Czasem było bardzo ciężko. Czasem się załamywałam, miałam ochotę uciec z tej uczelni. Czasem byłam mega kiepska. Ale wszystko jakoś zdawałam. Przełamywałam bariery. Uczyłam się nowych rzeczy. I w niektórych byłam nawet dobra. Może nie najlepsza, ale dobra.

Od obrony minęło już trochę czasu. Już nie jestem lewa. Nie ma już tego słowa w mojej głowie. Może te studia nie dały mi tyle, co jakiś dziwaczny kierunek na Politechnice, czy jakaś nietypowa filologia. Ale ciepłą posadkę w korpo i tak dostałam. Na rozmowie kwalifikacyjnej zapytali mnie, co było moim największym wyzwaniem i zarazem sukcesem. Odpowiedziałam, że skończenie studiów na tej uczelni.

MIT: ludzie z awuefu to tępe mięśniaki.

PRAWDA: studiując na awuefie musisz się uczyć, często całkiem sporo. Przedmioty sa mocno zróżnicowane, od prawa do anatomii. Ale tutaj nie wystarczy być dobrym „uczniem”, nie wystarczy zakuwać. Musisz być nie tylko sprawny umysłowo, ale też fizycznie. To podwójne wyzwanie. I to mnie w tym wszystkim najbardziej pociągało J A no i faceci są przystojni a imprezy boskie J